Medikal Hesaplayıcı
-
Sağlıklı erişkin bireylerde intravenöz iyotlu kontrast maddenin izin verilen maksimum dozu:
≤300mL (300mg I/mL konsntrasyon) 'dur.
Özellikle böbrek yetmezliği bulunan olgularda kontrast maddenin volümü mümkün oldukça düşük olmalıdır. Ancak bu doz
440 x vücut ağırlığı [kg] / kreatinin [µmol/L] mL
geçmemelidir.
5 x vücut ağırlığı [kg] / kreatinin [mg/dL] mL
(300mg I/mL konsntrasyon).Parameter Değer Birim Vücut ağırlığı kg Serum Kreatinin İyotlu Kontrast Madde Konsantrasyonu mg I/mL Maksimum izin verilebilir kontrast dozu mL Kaynaklar:
1. Brown JR, Robb JF, Block CA, Schoolwerth AC, Kaplan AV, O’Connor GT, et al. Does Safe Dosing of Iodinated Contrast Prevent Contrast-Induced Acute Kidney Injury? Circ Cardiovasc Interv. 2010 Aug 1;3(4):346–50.
Trifazik BT tetkikinde adrenal lezyonların karakterizasyonu
Parametre Değer Kontrastsız Serideki Dansite HÜ Venöz Fazdaki Dansite * HÜ Geç Fazdaki Dansite * HÜ Kaynak:
1. Blake MA, Kalra MK, Sweeney AT, Lucey BC, et al. Distinguishing benign from malignant adrenal masses: multi-detector row CT protocol with 10-minute delay. Radiology. 2006;238:578-585.
Response Evaluation Criteria In Solid Tumours - RECIST 1.1
İlerleyici hastalık (PD), hedef hastalıkların toplamında % 20≤ bir artış olduğunda bildirilir. Stabil hastalık (SD) değişim -30 < ve %20 ≥, parsiyel yanıt (PR) hedef hastalık toplamında bir %30 ≤ azalma olduğunda ve tam yanıt (CR) tüm lezyonlar yok olduğunda ve tüm nodal hastalıkların her birinin 10 mm> olduğu durumdur.
Kaynaklar
1. Eisenhauer EA, Therasse P, Bogaerts J, et al. New response evaluation criteria in solid tumours: revised RECIST guideline (version 1.1). Eur. J. Cancer. 2009;45(2):228–247.
2. Van Persijn van Meerten EL, Gelderblom H, Bloem JL. RECIST revised: implications for the radiologist. A review article on the modified RECIST guideline. Eur Radiol. 2010;20(6):1456–1467.
3. Nishino M, Jagannathan JP, Ramaiya NH, Abbeele ADV den. Revised RECIST Guideline Version 1.1: What Oncologists Want to Know and What Radiologists Need to Know. AJR. 2010;195(2):281–289.